سعه صدر و ادب شکست
سروده تا آزادی
ادمی سزاوار این همه اندوه بی پایان نیست
رنج اتفاق رویش
درابتدا
تلخی ایام
تا به انتها
هنوز در خاطرم هست آنروز را
که از برج شهیاد بالا میرفتم
تا آزادی را بدست آرم
تهران اردیبهشت ۹۶ ع-بهار
سعه صدر وادب شکست با یادی از سارکوزی!
شاید همه ما بارها این جمله را تکرار کرده ایم که در گذشت لذتی است که در انتقام نیست یا مثل همین بیت که......گر برسر نفس خود امیری مردی ... گر دست فتاده ای بگیری مردی ...و از این دست حرف و حدیث ها ی مثبت که در فرهنگ ما کم هم نسیت که البته باید کاری کنیم از قوه به فعل در آیند چرا که دوصد گفته چون نیم کردار نیست ....هم چنانکه بارها هم گفته شده شکست مایه پیروزی ست مثل همین شکست اخیرا سارکوزی در انتخابات فرانسه از رقیب سوسیالیست خود که می تواند درسی عبرت آموز برای مستبدین جهان باشد که درهنگامه تسخیر قدرت ،عشق و شادی هزار باره خویش جشن می گیرندو به تماشا می نشینند و از تحقیر دیگران لذت می برند تا آنگاه که بر اثر تند باد حوادثی به خواری از اریکه منزلت خود ساخته به زیر کشیده می شوندوجایی برده می شوند که نه از تاک نشانی ست و نه از تاکنشان! راستی دنیا را چه دیدی که لذت وافر همان به که ....به قول بزرگان ....
اوقات خوش آن بود با دوست بسر رفت .....
باقی همه بی حاصلی و بی خبری بود.......
و…الا عقبه لذت به این نیرزد که دلی را بیازاری.....
که :تا توانی دلی بدست آر
....دل شکستن هنر نمی باشد ...
...باری پذیرش شکست از جانب ایشان یا هر کسی چون اومیتواند برای همه ما درسی باشد در مقوله فرهنگ مدارا و احترام به حق جامعه در بعد فردی و اجتماعی به گونه ای که در نهایت احترام به خودی و غیر خودی فراز و فرودهای سیاست و قدرت ختم به خیر می گردد .....هر چند از دید شخصی دراین پنج سال اقتدار سارکوزی برای اولین باربودکه ضمن همدردی همدلانه با ایشان حرفهای آخرین ساعات ریاستش بر جمهور فرانس را با احترام به گوش جان سپردم چرا که هیچگاه موافق عملکردش نبودم اما یادش گرامی باد که مخالفش بودم زیرا در عمل به دیگران چون خود یاد دادکه گاهی لازم است یاد بگیریم که تنها پیروز نباشیم و به شکست نیز به دیده تحقیر ننگریم همچنان که در بخشش لذتی ست که در انتقام نیست .....هرچند پیچیده گی روابط انسانی حتی در فرهنگی ترین جوامع گاهی به بنبست هایی دچار می گردد که نفس عمل به قانونمندی را به کج راهه نافرمانی های غیرمدنی می کشاند که هزینه های سنگین ناشی از آن درتصور هیچ مخیله ای نمی گنجد ...اما اینکه لذت داشتن روابطی مدنی هرچند شکننده بهتر است تا اینکه در جوامعی خفته در عالم بدویت بدنبال راه گریزی بر هرچه بادا بادبزنیم تا فقط صورت مسئله رفع مشکلات را از پیش رو برداریم اما چون به عمل کار برآید به سخنرانی نیست که هر اندیشه ای در معرض نقد است که امکان بروز عقلانی می یابد..نه در بزنگاه چه کنم چه کنم که رسیدیم مصداق آب که از سر گذشت و آفتابه لنگ هفت دست شام و نهار هیچی می شویم ......باری فرهنگ شکست اگر در بند اخلاق و مراعات آداب انسانی باشد کم از پیروزی نیست یعنی که با داشتن تدبیر و ادب نفس در مقابل رقیب به سعه صدر و وسعت دید و حرمت رسیده ایم ....وایران دراین جنبه از فرهنگ سرآمدی در تاریخ بشری است پس فرهنگی که این همه غنا در ادب نفس دارد باید که پیام آور مهرو مروت در عالم شکست رقابت های سیاسی هم هم باشد زیرا در بدترین شرایط ممکن باید که همدیگر را تحمل کنیم و در جستجوی راه چاره مشکلات پیش رویی باشیم که تنها ما را نه که همه بشریت را با هر تعلق خاطری در رنگ و نژاد و مذهب آزار می دهد.....
ماهشهر بهار 1391 علی ربیعی(علی بهار)
