حدیث نفس

مثل فراموشی غروب یک مرغ دریایی در انحنای قلب بریده ابرها فرو میروم

مثل فراموشی غروب یک مرغ دریایی در انحنای قلب بریده ابرها فرو میروم

حدیث نفس

حدیث نفس من چون کیمیا ی نگاه اخلاقی بی مداهنه... گوهری ست قیمتی که وجدان ناخودآگاه آدمی رابه نقد می کشاند و وزن مقابله با خویشتن را بالا می برد تا جایی که برای عرضه بالا بلندی و خود خواهی نا بخردانه امکانی در ذهن و ضمیر آدمی باقی نمی نماند و خلوت درون را به آرمان شهر سقراط حکیم تبدیل می کند.... در عین حال که ریشه ای عمیق در این کهن دیار دارد ...ماهشهر علی بهار

بایگانی

۳ مطلب در آذر ۱۳۹۵ ثبت شده است


درست می گویند عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد همچنان که عشق مسیر رسیدن به وصال است نه خود وصال  اگر ساده کنیم قضیه را می شود چیزی  مثل ایام هفته که از شنبه  زحمت می کشی   که به جمعه برسی و چون رسیدی می بینی که جمعه روز بدی بود روز بی حوصله گی!......باری در مسیر رسیدن به وصال سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور!
..............یاد ایام

بعد از سالها
چه خوب شناختی
گرد پیری فراموشمان شد
تو بهتر از من مانده بودی
عاشقی
جوانی
کوی و برزن
خاطرات مثل برق و باد
از کنج ذهنم عبور می کنند
حالا هر کدام در راه ورسم خویش غرقیم
بر خاک  مادر ایستاده بودم
که تو آمدی
گفتم سلام!  من علی هستم
نشناختی ؟

 چرا!.....
غمگین به چشمانت نگاه کردم
غمگین تر از من تو بودی
لکنت زبان آزارت می دهد
می گویم زندگی همین است
قصه آرزوها و دلتنگی های آدمی
تمامی ندارند.....

به تعبیر کلیم :

عمر! یک روز صرف بستن دل شد به این و آن

 روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت
اما از همه اینها که بگذریم
خیلی دوست داشتم ببینمت
همین که مرا به یاد هزاردستان-
گل و باغ و چمن بردی کفایت است
چه آسمان صافی بود
چه کوچه های خلوتی
چه پیرهن قشنگی پوشیده بودی آنروز
جادوی طنازی چشمانت
عرصه  این وصال ناتمام است
حسرت  دل
غصه بر جان
هنوز هم به تعبیر ترانه ای ماندگار
غارتگر ابتدای عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی
ماهشهر آبانماه 1395 بر خاک مادر ع-بهار

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۱ آذر ۹۵ ، ۱۷:۲۸
علی ربیعی(ع-بهار)

نشسته برتابلوی خیابان 16 آذر

کبوتر سپید آزادی

مردد و غمگین

اینجا هم دانشگاه تهران است

مات روزهای ابری آذر هرسال

کوچه وصال خاطره ها یی از

سنگ و گل و گلوله را

مرورمی کند

سالهای تیره بدبخت

مشت بازی  شعارها

پیاده روها ی گس و سنگین

در پیچ و تاب گل آلودهِ جویبارها

وسالهای روشن خوشبخت

که کورسویی زدند

کوچک و اندک وسربزیر

 تنها ومکدر و مبهم

مثل آرزوهایی

که پرپر شدند

ریختند زیر پای رهگذران

ماه سرد زمستانی

زیر ابر سیاهی

 در آسمان

نفس نفس می زد

کبوترسپید اما نقشه ای

برای پرواز نداشت

همانجا روی تیرک 16 آذر

پرو بالش ریخت

تیری رها شده بود

از هرکجای

نشانی  موهوم

تهران زمستان 1380علی ربیعی ( علی بهار)

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ آذر ۹۵ ، ۱۶:۴۶
علی ربیعی(ع-بهار)

به من نگویید سرزمین من کجاست

سرزمین جایی ست

که آدمی ریشه دارد!

ماهشهر مهر ماه 1395 ع-بهار

احترام به آزادی و تکثر

هگل معتقد است تا زمانی که هستی از جانب انسان که عنصر مدرکه آن است به صورت عقلانی درک نشود نزاع حاکم خواهد بود و آزادی نیز  محقق نخواهد شد در همان زمان در اواخر قرن 18 همزمان با انقلاب کبیر فرانسه و در تاثر از مشاهده رنج های بشری ناشی از آن انقلاب ..هگل  برای نجات بشر راه حل عقل و ازادی را پیشنهاد میکرد ...پیشنهادی در جهت کاهش مصائبی که دامن گیر بشریت بود بویژه در اروپای مجنون از جنگ و طاعون و انقلاب که در دوقرن پیش اتفاق  افتاده بود......

اینک اما گویی زمان در همان توهم مصیبت بار گذشته خود متوقف  شده  است وامروز هم در زمان حالی  بسر می بریم  که جغرافیای سیاسی جهان کماکان جنگ های بیشتری را تحمل می کندو به تعبیری قصه رنج های  بشری سر پایان ندارد، آن اندیشمند در چنبره  ذهنیات دور و درازی از تعریف خوشبختی و سعادت که در تصورات   خود داشت جهانی عاری از تنازع وکشمکش قدرتهای قاهر زمان را آرزو میکرد و البته دریغ که این فعل برائت اخلاقی هیچ گاه به  منصه  عمل نرسیده است هرچند نیک سالاری و عاشقانه زیستن  آرزویی بوده است که در دامن مادران آن، فرزندان  صلح دوست  بسیاری پرورده شده باشد به امید اینکه بشریت به رعایت  معیاری رسد....ایشان نهایتا بدنبال آشتی و آزادی بود هرچند اذعان میداشت که  قریب اندیشه‌ها و عقاید درتاریخ بشر، به نوبۀ خود، دچار نوعی  یک جانبه گرایی هستند . در نتیجه باید برای آسایش بشری این یکجانبه گرایی  را نفی کرد، و به آحاداقوام  تفهیم نمود که  حقیقت نزد هیچ کس نیست و هرکدام از طرفین نزاع نیز باید بپذیرند که به زعم خود بخشی از حقیقت را می دانند اگر برای حقیقت حدودی قائل باشیم .....

باری امروز تلاش برای اینکه  فضای مطلوبتری  داشته باشیم وآدمی  نه بر اساس پیش فرض های خود ساخته  بلکه با قلبی روشن از خیر خواهی و نجات بخشی هم نوع به بیرون از تمنیات خویش بنگرد به رویا بیشتر می ماند و البته رویایی که جز در تخیل اندک انسانهای فرهیخته و خرد مند جایی نداشته است واز طرفی در تصورات واهی حاکمان بی خرد و توده های  نادان...مثل همه ازمنه های ماضی و مضارع  حاکمی و محکومی به بقای چند روزی خویش دلخوش یوده اند و لذا پاشنه بر همان لنگه ای چرخید که وحشت و اضطراب را قائده زندگی میکرد.

 اهالی تفکر با پیروزی انقلاب فرانسه نور امیدی به بهبود اوضاع داشتند و تجزیه و تحلیل های امیدوارانه به میان می آمد که بشریت بر سر عقل آمده است و راه برای کاهش رنج و مصائب هموار است  اما  اندک زمانی بعد از جنگ میراث خواران انقلاب باز هم مثل همه ادوات و ادوارگذشته  خشم و خشونت را بکار میگیرند تا به آنچه می خواهند رسند و در این خصوص داستانها برسر و زبانها است اگر چه  قرنها از آن واقعه هولناک  که دنیا را تکان داد می گذرد ...بشرحی که خوانده ایم ..... حاکمیت استبدادی با  بدست گرفتن همه قدرت ناامیدی عجیبی در عرصه های ادب و فرهنگ و فلسفه حاکم می کند تا جاییکه  برای کثیری راهی جز فرار و سرگشته گی در خیال و واقع نمی ماند....مثل حوادثی  که کم و بیش هنوز هم بر این کره خاکی ادامه دارد و آرزوی صلح و آرامش و آزادی مقوله ای ست که آینده ای بعید را نشانه گرفته است بویژه در شرایط حاضر که گروههای تندرو و بنیادگرا جهان را عرصه تاخت و تاز ضد انسانی خود قرار داده اند و تصورات واهی خود را محور و مبنای سعادت آدمی می پندارند و ازدید شان مرکز عالم جایی ست که آنها مرزش را تعیین می کنند.

....هگل اعتقاد داشت  که ذهنیت ها خالی از نگرش تاریخی هستند یعنی همان که در اوایل قرن بیستم وجود را بر ماهیت ارجح می دانست و راه شناخت را برای ذهنیات خالی از پیش فرض ها متصوربودیعنی که سرزمین ذهن آدمی طرح ناشناخته ای ست که یک توالی تاریخی او را در بر میگیرد وجهانبینی اورا می آفریند و ای کاش این توالی را می شناختیم و جدی می گرفتیم تا در واحه سرگردانی و حیران چه کنم های بی شمار مبتلا نگردیم!.

.....با این پیش فرض ها هگل می گفت هنگامیکه روابط انسانی  به صورت عقلانی تحقق یابد با تجلی یافتن عقل به صورت واقعیت، انسان از آزادی برخوردار می شود این آزادی نتیجه فرایند اندیشه فلسفی ای است که واقعیت تاریخی را به شکل عقلانی درک می کند و عاقبت از این فرایند نوعی رابطه طرفینی بین عقل و آزادی که انسان متمدن را به صلح و آرامش خواهد رساند به وجود می آید و بالطبع همه هستی از آن منفعت خواهد برد.....

من شخصا نمی دانم این فرمول بندی های فلسفی در علوم انسانی سرانجام به کجا ختم خواهد شد و آیا این تجربه ها نسخه نهایی درد های بشری ست اما با ایدآلهایی که  هگل و کانت وصدها رهرو عقلانیت در تخیل نیک اندیشانه خود داشتند بشر امروز  هنوز هم  فاصله های بسیار بعید دارد و امیدی دور و دراز که شاید ساحل مقصودی نتوان برای آن متصور بود ....

آنچه که تفکرات ابتدایی می نامیم با تکیه برزور و شمشیر برای بسط قدرت و مالکیت زمین و ثروت شروع می شود و در سایه آن با ابزار و عقاید خودساخته  بعد از پایان توحش های ابتدایی   برخواسته از صاحبان قدرتی که در حال شکل گیری ست به مرزبندی های متفاوتی از قومیت و نژاد و عقاید می رسیم   واز همین نقاط  خود محوری های  بدویت  از سیاهچاله های جهل آغاز می شود   ...آغازی برای بسط و گسترش  همسانسازی اجتماعی و دست یازیدن به طبیعت و حجم مطالباتی که برای خود حد و مرزی قائل نبود  و امر و زید نیز نمی شناخت در عین حال که  زندگی را و آرزوهای بی پایان بشری را در هاله هایی از ابهام و عسرت می کشاند.

سوی دیگر ماجرا این است که آنچه بزرگان علم و اخلاق در پی آفرینش آن بودند ودر همه آن مفروضات زیبا و مزین به استدلال های پیچیده در منطق و فلسفه برای سعادت قانونمند و طبیعی در طی عمر خود کشیدند نوعی تسلسل در همه مقوله های عقل و آزادی و انتخاب در روش و گفتار درست  وارد است که چرخه باطلی ست  زیرا شما با موجودی درگیرید که نه به عقلانیت جدا از تعلقات رسیده است و نه از آزادی بهره مند است .که همان تعلقات مسیر رسیدن به ازادی را قفل و بسط زده است بعلاوه رنجهای مستمری که گریبان اهل اندیشه و خرد را رها نمی کند...بگذریم من که برای خوشبختی و سعادت بشریت دیگر عقلم قد نمی دهد هم اینک دهه دوم از قرن 21 هم رو به پایان است و همه خود را برای جام های جهانی فوتبال در روسیه و قطر !!!!!که بوی تعفن تبانی آن مشام ها را آزار می دهد--!بی آنکه کاری از دست کسی ساخته باشد یعنی راست راست در چشمانت نگاه می کنند و دروغ می گویند و تو ناچاری باور کنی بویژه اگر طرف یک امریکایی آسیب دیده از حملات تورریستی باشد!-- آماده می کنند و وقایع جانسوز قتل و غارت  در اقصی نقاط جهان که شرق و غرب هم نمی شناسد از بغدادتا پاریس و سودان وموصل همزمان در حال وقوع است و کاندیدای جمهوریخواهان امریکا با این استدلال که باید نیک مردان و نیک زنان امریکا هم اسلحه داشته باشند تا در برابر وندالهای شرور از خود دفاع کنند !آیا کسی می تواند تضمین دهد که از مسیر عقلانیت هگلی امکان رسیدن  به آزادی فراهم است. ظاهرا مشکل تعلق خاطر شخصی که چیزی فراتر ازمالکیت است برای بشریت نه در شرق و نه در غرب هنوز حل نگردیده و تا رسیدن به منویات نیک اهل معرفت و فلسفه و اخلاق راه بی بازگشتی در پیش است که همه این تلاشها رنج بی گنجی ست ظاهرن! ...

علیرغم کجمداری های بی شمار گذشته و حال اما آنچه مهم است...سیر کلی  تمدن بشر است که به سمت آزادی و عقلانیت است ولذا مهم است که بدانیم  دو ویژه گی جامعه سالم و پویا در حال حاضر احترام به آزادی انسانها در انتخاب روش زندگی و دیگر تکثر یعنی پذیرش بی شباهتی انسانها به یکدیگر است . ...بهر جهت امروز تمدن بشری به این درجه از معرفت رسیده است که برای سعادت همنوعان به این دو مقوله اساسی یعنی آزادی و تکثر اجتماعی  نیاز مبرم دارد تا از بربریت های ناشی از تعلق خاطر به قدرت رهایی یابد....احترام به آزادی .... به زمان و مکان  اقوام بشری   و زیبایی های ناشی از تفاوت های موجود در آن جامعه را می شود  به فرصت هایی برای ترقی و پیشرفت تبدیل کرد و جاده توسعه را با تکیه بر تجربه های موفق در جهان امروز که کم هم نیستند هموار نمود.همچنان که نقطه مقابل را دید و از قفل و بسط های نظام های توتالیتر نیز درس عبرت گرفت باری به تعبیر شاعر همه زندگی یکسر عرصه عبرت آموزیهای ماست....

 .جان مایه تلاشها و رنج هایی که تک تک انسانها در طول حیات خویش متحمل می شوند با توجه به اشراف به این ماجرا که عمر آدمی در یک بازه زمانی مشخص اتفاق می افتد خود به اندازه کافی اگر نگوییم دردناک که غم انگیز است پس هیچ راهی برای سعادت بجز احترام به آزادی وتکثر و در جنب آن  حق گویی و گذشت  نیست تا آرزوی ارمانگرایان منصف تاریخ از جمله هگل وکانت ...... محقق گردد.

                                          ماهشهر مهر ما ه 1395علی ربیعی (ع-بهار) 

http://www.baharnews.ir/article/119778/

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ آذر ۹۵ ، ۱۲:۰۹
علی ربیعی(ع-بهار)