سخاوت طبیعت
لذت ریزش مداوم باران برای ما جنوبیها و کویر نشین ها به تعبیر حافظ شُرب مدامی است که اگر ببارد زندگی بخش روح و جانمان میگردد.....و آنگاه که بارید به آرامش و سکونی میرسیم که در عالم عرفانی عاشق به سیمرغ وحدانی رسیده است...باری شمیم باران و خاک باران خورده درآبان جنوب موهبتی است که کم پیش می آید .....
.......وقتی که گنجشکان را می بینیم سراسیمه به سمت درخت کهنسال سدر(کُنار) کنار خیابان هجوم می برند و در ولوله ای بی محابا جایی برای بیتوته می جویند ...با خود می گویی حتما خبری است از بادی و خاکی ویا بارانی که پرندگان این چنین در پی ملجایی هستند زیرا که با طبیعت دوست تر از ما آدمیانند و تا برمیگردم آسمان غرمبه و بعد رعد و برق و رگبار باران دراین آخرین روز آبانماه شروع شده است...باری سخاوت بی نظیری ست بویژه بعد از این همه سال های کم باران و بی باران !
لذت باران
شادمان از ریزش یک ریز باران
زیر سقف خیس و نمناک شبا نگاهان ابری
می دوم از خانه بیرون
بر لبانم می نشینند
قطر ه های نرم باران
چون زمینی خشک و تشنه
با همه دلداگیها
قطره هارا می ربایم
قطر ه هارا می چشانم
آرزو دارم
که سگهای شبانه
دیر گاهی را به خواب خستگی هاشان بمانند
یا که آوازی نخوانند
تاکه این باران بخواند
تا که این باران ببارد
ماهشهرعلی ربیعی (ع-بهار) زمستان 1384
