از منظومه 16 آذر….

  هزار جهد بکردم که سٌرعشق بپوشم                                                                           

                  نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

                 به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

                 شمایل تو بدیدم نه عقل ماند و نه هوشم

                                                             ….

نه از سپیده دمان فرمان ارزوها خبر داشتیم

نه از کوتوال نبرد پیروزمندان

که بر مدار تکرار همیشگی خود بودند

بی تغییری و تحولی

من ماندم و افسوس فسرده در سوز گزنده آفتاب و آه

معشور آبگینه سرابها

تا  خشکی تشبادها ی جنوبی

تابستانهای طولانی

دبستان های بسته از تنگدستی

بی  مدادی و دفتری

مشهد سال1390 علی ربیعی(علی بهار)