گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من!

یادگار

یادمان باشد
زمانی که می رویم
در کنار شعر ها
اگر سرودیم و
ترانه های عاشقانه
اگر خواندیم
رویاهای مان را جا بگذاریم
رویاها تنها یادگار آدمند
که می مانند
همه روزی می آیند و می روند
ماهشهر ع-ر

 

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من!
امروز ۱۵ دی ماه ۱۴۰۰ بود بعد از چند روز بارش مدام باران آسمان عجیب شفاف و زلال شده است .در جنوبی که ما هستیم آسمان زمستان قشنگی خاصی دارد بخصوص بعد از باران و گرفتن آن همه گرد و غبار از آسمان .
من بعد از مدتها مدتها صاف و پوست کنده عینهو هلویی پوست کنده تو را سمت غربی آسمان پیدا می کنم که داری به زیبایی جنوب بعد از باران لبخند می زنی و از سویی می خواهی که در این شادی تو شریک شوم و من همچنان دلگیر از بی وفایی زمانه  می خواهم که گریه ای ساز کنم اما دلم نمی آید عیش تو را در این شب آرام بعد از باران خراب کنم می گویم حس می کنم صدای ناله های مرا از دل سینه پر دردم می شنوی و می گویی آری و من همواره با تو همراهم و همدردم  نگاه نکن به زلالی و زیبایی امشب من... که من نیز چون تو دلی پر خون دارم اما نمی خواهم اشک هایت را ببینم یا اندوهت را لمس کنم میدانم تو در دنیایی زندگی کرده ای که همیشه احساسی در غربت دارد و مثل همان مثل معروف بوده ای که نه در غربت  دلم شاد و نه رویی در وطن دارم زیرا در زمانه ای که ساز ناکوک افکار و رفتارهای تمامیت خواهانه و استبداد در رای و رفتار جایی برای اندیشه آزادی و سعادت بشری نمی گذارد و دروغگویان جاعل و مدعی در هر سوی مستمع و صاحب سخن مست و بی باک ایستاده اند.
و از دوام و بقای روزگار بر بقایشان هرگونه که میلشان بخواهد می گویند و می نویسند و گوش می سپارند و خاطره تعریف می کنند و البته در این میان گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من آنچه البته بجایی نرسد فریاد است که جایی برای شفافیت اندیشه های روشن نیست و نگو چرا تو در آخر همش می زنی به صحرای کربلا آخه مگر غیر از صحرای کربلاجایی برای ناله هست!
ماهشهر ع-ر