دلم را ببین تا کجا می رود

1

در شبی پر ستاره

این باد ملایم را

این دریا را

این صحرا را

گره زدم به آسمان خیالم

به آزادی بی حصر کبوترانم

چونکه از بندی باز آیند

2

به زندگی هم

 به همین زیبایی  نگاه می کنم

که بیابان به عبور بیابانگرد

که سراب سوزان آفتاب

به هروله شتران

له له گوسفندان

و گاهی که اندکی ابر بروید

نجوای باران فرمان می راند

بر لبخند بوته های شبدر

دلم را ببین تا کجا می رود؟

تابستان 1384 ماهشهر علی ربیعی (علی بهار)