آوازهایم را بخاطر بیاور
دوشنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۴:۴۰ ب.ظ
نی لبک
آوازهایم را بخاطر بیاور
شاید استغاثه لک لک غمگینی
بر بلندای متروکه ای را
آسمان بشنود
ماه ببیند
باران بخواند
آنگاه همسرایی باد
خبر از سالی شفاف بیاورد
و آدمی در میان لذت وافر
بابونه ها و شبدرها بروید
و عشق چون بره ای
به پای هر قصابی وفاداری کند
حالا که در شراره بادها و خاکها
قشون به اتمام خنجرها رسیده اند
و من نیزاز خیابان خسته خاطراتم عبور کرده ام
خیابان نسلها و دستها
بی ابتداو انتهای دنیا
دنیایی که از تصور تخیلم فراتر بود
هرچند آوازهایم مانده اند
کوچک
چون منقار قناریها
اندک
چون التجاء وزقها و تالابها
زیر آبی آسمان
عاشقانه و
چون نی لبک چوپانی
که مجنون صحرا بود
اما تو آوازهایم را در جایی پنهان کن
شاید روزی دوباره برگردم
کاشان قریه مشهد اردهال فروردین 1390
۹۳/۰۲/۲۲