تلاش نکن.... Don't Try

 

 

تلاش نکن.... Don't Try
همیشه سرم را پایین می گیرم  و راه خودم را می روم سرت که پایین باشد بهتر است سربالایی آدم را خالی می کند به همین علت از قدیم بارها پیش می آمد که نزدیک‌ترین افراد را بخاطر نیاورم و برای بارگذاری در حافظه چه فشاری را باید تحمل میکردم خوب این هم شیوه ای بوده است که من دارم و حالا که عمری را پشت سر گذاشته ام حوصله ام از خودم و چیدمانم سر رفته.
امروز یعنی همین حالا که کنار جویبار پارک نشسته ام به تاریخ ۳۱ شهریور ۱۴۰۳ است به عبارتی تابستان با همه پریشانی آخرین لحظاتش را دارد قورت می دهد و فردا اول مهر است برای نسل ما آخرین روز تابستان ۱۳۵۹ شروع جنگی بود که فکر نمی کردیم سالها ادامه داشته باشد بخصوص با شعار جنگ جنگ تا پیروزی که در مقابلش آنها که می دانستند چینن چیزی نیست هیچ امکانی برای بروز احساسات نداشتند و این قصه اصرار  بر مواضع در خیلی از رفتارها و مصالح کشور همچنان ادامه دارد و هیچ توجهی به تنگناهای اقتصادی و فشارهای روحی و روانی بر عده کثیری از مردم نیست و آنانکه که بر طبل فقط من و هیچکس می زنند با ضرس قاطع هم راهشان را صحیح می دانند.
بگذریم که حالا دیگر بی برگ و بارم شده ام و با همه این حرف و حدیث ها بهتر همان نوشته  روی سنگ قبر شاعر آمریکایی چارلز بوکفسکی  به زبان خودشان است که  Don't Try یعنی  تلاش نکن.   علی

کلاغ سیاه و سفید

 

کلاغ سیاه و سفید
امروز جمعه ۳۰ شهریور ۱۴۰۳ دارم آخرین روزهای تابستان را غریبانه پشت سر می گذارم مثل همه این سالها و فصلها و فرداست که پاییز بیاید و من هنوز در وصف امروز و فردای این دنیایی که شمشیر  جهل و ستم پیشگی برنده تر است مانده ام . چاره ای نیست اما  همچنان اندیشیدن و خردورزی را دنبال می کنم در حد مقدوراتم چنانکه برت راندراسل فیلسوف انگلیسی می نویسد تفکر چالاک و شیفته آزادی ست ،عظیم است و یگانه مسیر روشنایی این جهان است .
و در همه حال به تعبیر کارل پوپر ابطال پذیر است یعنی  دیدنِ یه عالمه  کلاغِ سیاه به افزایشِ احتمالِ اینکه «همهٔ کلاغ‌ها سیاه‌اند» نمی‌انجامد، اما دیدنِ یک کلاغِ سفید بلافاصله این ذهنیت  را که فقط من درست می گویم باطل می‌کند.
باری علیرغم همه پریشانی که  دارم اما همچنان تاکید دارم بزرگترین مایه فخر بشر اندیشیدن و خردورزی ست .
به همین دلیل است که حاکمان در طول تاریخ بشر بیش از هر چیز از اندیشیدن و خردورزی مردم خویش وحشت داشته اند و ترجیح آنان بر مرگ اندیشه ورزی ست . علی

از بودا تا نیچه

از بودا تا نیچه
امروز ۵ شهریور ۱۴۰۳ برق از سر من و تنهاییم پریده است  پس  در این گرمای خرماپزون همان بهتر که گرم فراموشی و خاموشی شوم و پناه ببرم به صفحه تکست گوشی و بنویسم از قول بودا سوالات فلسفی را رها کن؛ اول  تیر زهرآگین را  بیرون بکش از تن!
این از سخنان بودا پیام آور صلح و آرامش در دنیای شرق دور است مثل همه احادیث و روایات به راست و دروغش کار ندارم اما خوب برای اینکه کمتر رنج بکشیم بهتر آنست که تیرهای زهر آلود را از روح و تن بیرون بیاوریم که قطعا دردناک است اما بعد از آن به اندکی ملایمت می رسیم که زندگی را قابل تحمل‌تر می کند هر چند نیچه فیلسوف آلمانی دقیقا به عکس بودا معتقد است که برای درک این زندگی بهتر آنست که تیرهای زهرآگین بیشتری در جسم و جان ما فرو رود تا  از طریق آن به معرفت بیشتری دست یابیم به تعبیری بودا راه رهایی را پایان رنج ها و نیچه شروع رنج ها می داند هر چند با سبک و سنگین عاقبت کار  متوجه می شویم همه این بافته ها از تار و پود آدمی سرانجام رشته شده و باد هوا میرود و همان بهتر  که سخت نگیریم و تسلیم عاقبت امور شویم.‌
نیچه فیلسوف آلمانی بود که در اواسط قرن نوزده میلادی به دنیا آمد و کلی فلسفه بافت و با اولین نوری که بر قرن بیست تابیده شد چشم از جهان فرو بست ...اما  کسی که ما با لقب بودا می‌شناسیم، در اصل مردی به نام سیدارتا گوتاما بود که در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در شمال هند زندگی می‌کرد. سیدارتا پس از سال‌ها جستجو به دنبال حقیقت، به بودا به معنای  بیدارشده تبدیل شد. او بقیه‌ی عمر خود را صرفِ سفر برای به اشتراک گذاشتنِ آموزه‌هایش کرد و الهام‌بخشِ مکتب‌های مختلفِ بودایی‌ در شرق آسیا و امروز در سراسر دنیا گردید. اما مثل همیشه از این دو نیز آبی برای بشریت گرم نشد که نشد و کسی عاقبت به خیر نگردید.     علی